Diversiteit: vreemde eend
Ruim een jaar geleden werd Madeleine Kievits benoemd als lid van de raad van toezicht van VVT-organisatie LuciVer in Wijchen. Ze was toen 29 jaar en kwam in een vergelijkbare setting terecht als waar ze zelf werkzaam is als geestelijk verzorger, maar dan aan de andere kant van de tafel. De eerste kennismakingen met de organisatie en haar collega toezichthouders vonden digitaal plaats door Covid-19; een roerige tijd om in haar nieuwe rol te groeien. Pas na bijna een jaar ontmoette ze haar collega toezichthouders en de locaties. Ze vertelt lachend: “ik wist niet dat de voorzitter zo lang was! Dat zie je niet als je digitaal vergadert!” Wij gingen kort in gesprek over hoe Madeleine aankijkt tegen diversiteit in een raad van toezicht.
Van de werkvloer
Ter verdieping op haar nieuwe rol is Madeleine gestart met de cursus ‘de nieuwe toezichthouder’ van NVTZ. Zo ontdekte ze dat ze wellicht op meerdere fronten een vreemde eend in de bijt is. Ze was verreweg de jongste, en ook met haar werk als geestelijk verzorger niet direct een voor de hand liggende keuze. “Juist om een kloof tussen toezichthouders en werknemers te verkleinen is het een groot voordeel dat medewerkers iets van zichzelf herkennen. Het helpt toezichthouders toegankelijker te maken. LuciVer heeft bijvoorbeeld net een enorme kwaliteitsverbeteringsslag gemaakt op het gebied van ICT. Het nieuwe rapportagesysteem moet uitnodigen anders te registreren én anders te kijken waarbij aandacht voor leefplezier en zingeving belangrijke kernwaarden zijn van de organisatie. Tijdens een werkbezoek zag ik het nieuwe systeem openstaan op de computer en hebben we gepraat over wat men er van vindt en of het systeem hen inderdaad helpt. Ik werk zelf dagelijks met zo’n systeem en daardoor stel ik net andere vragen. Die andere vragen maken de gesprekken in de raad ook anders, waardoor ik meer verhaal en beeld krijg bij hoe zo’n bestuursbesluit in de organisatie doorwerkt en hoe het past bij de lange termijn visie. Zinvolle informatie dus. Ook de ervaringsverhalen rond het bezoekverbod in verpleeghuizen en de dilemma’s rond Covid-19 beluister ik wellicht anders, omdat ik in mijn werk ook dezelfde schrijnende situaties ervaren heb. Je kent de verhalen letterlijk van binnenuit en dat helpt om door te vragen. Het is daarbij van essentieel belang rolvast te blijven, zeker als grenzen vloeibaarder worden. Ik denk ook dat de specifieke vaardigheden die je als geestelijk verzorger moet hebben, kunnen helpen in het toezichthouden; het is fijn als je geoefend bent in een manier van luisteren die mensen helpt vertellen; dat je als het ware ‘tevoorschijn kunt luisteren’.”
Leeftijd slechts een getal
Een jongere toezichthouder maakt nieuwsgierig, heeft Madeleine gemerkt. “Het kan de afstand verkleinen die werknemers nog vaak lijken te ervaren. Je moet je kunnen verbinden met diegenen die werkzaam zijn in de organisatie en dan is het fijn als er diversiteit in een raad van toezicht is; dan is er altijd wel iemand met wie dat lukt. Je vormt als raad van toezicht een team, maar er is ook veel aandacht voor ieders unieke expertise, ervaring en sterke eigenschappen. Het ene gesprek ga je met die twee toezichthouders in, terwijl je een andere bijeenkomst laat bijwonen door weer twee andere toezichthouders. Dan valt er wat te kiezen en als je dat steeds opnieuw bewust doet, komt iedereen tot zijn recht. Bovendien kun je als nieuwkomer in het vak ook de vanzelfsprekendheden bevragen. Het is heel erg motiverend om te bemerken dat dat gewaardeerd wordt. Ik krijg de smaak te pakken en het smaakt naar meer!”
